Wednesday, February 24, 2016

Սյուզի Մելիքյանն ինչ խոսք՝ սեքսուալ է, բայց երգելը նրա բանը չէ

Տևական ստեղծագործական դադարից հետո, երաժշտական տեսահոլովակով է ներկայացել Սյուզի Մելիքյանը, ով վերջին շրջանում ավելի ակտիվ էր որպես դիմահարդար, քան որպես երգչուհի։ Իմաստ ունի՞ արդյոք վերլուծել այս հոլովակի ու երգի գեղագիտական արժեքը։ Կարծում եմ՝ ոչ, որովհետև այն, որ Սյուզի Մելիքյանը մակարդակի առումով էմպիրեյներում չէր սավառնում՝ դարի բացահայտումը չէ։ Սենսացիա չէր նաև այն, որ Սյուզի Մելիքյանը աստղեր չի քաղում երկնքից՝ իր ոկալով ու կատարած երգերի որակով։ Ի վերջո, եկեք ազնիվ լինենք ու իրերը կոչենք իրենց անուններով․ այնպես չէր, որ Սյուզի Մելիքյանի նախկին երգերն ու տեսահոլովակներն էին գլուխգործոց, որ մի հատ էլ հիմա զարմանանք, թե ինչու այս մեկը համալրեց «էստրադային աղբ» հաստափոր ցուցակը։

Այնպես որ, չեմ անձրացնի Ձեզ բողոքներով։ Ավելին, նույնիսկ կարելի է գովեստի խոսքեր ասել․ Սյուզի Մելիքյանն իրոք շատ սեքսուալ կին է, ով ունի գեղեցիկ ոտքեր, կուրծք ու մարմին, գրավիչ դիմագծեր ու առհասարակ՝ ցանկացած տղամարդ կերազեր նման կնոջ կողքը լինելու մասին։ Սակայն, այսքանով հանդերձ, նշանակո՞ւմ է արդյոք սեքսուալ արտաքին ունենալը՝ լավ երգչուհի լինել։ Ո՛չ, իսկ Սյուզի Մելիքյանի պարագայում՝ կրկնակի ոչ։

Սկսենք նրանից, որ վերջին հոլովակում Սյուզի Մելիքյանը ավելի շատ արտասանում էր, քան երգում։ Զվարճալի մանրունքներ էլ կային։ Մասնավորապես ժպիտ են առաջացնում այդ իբր գիշատիչ-սեքսուալ հայացքները, որ Սյուզիի մոտ այնքան կեղծ են ստացվում, որ ավելի շատ հիշեցնում են ջրի «լևի» գիծ հայտնաբերած ջրմուղի տեսուչի հայացք, քան կրքոտ «ծիգրիցայի», որպիսին մեզ փորձում է ներկայանալ Սյուզի Մելիքյանը։
Հետո, մի տեսակ անհասկանալի էր սեքսուալ կերպարի մատուցման ձևը։ Երիցս կրկնեմ, որ Սյուզին շատ թույն մարմին ունի, բայց բոլոր այն կադրերում, որտեղ նրա մարմնի ավելի մեծ մակերես էր երևում, կամ էլ նա էր ինչ որ դիրքերում, որոնց դեպքում «չափից դուրս շատ էր» լանջաբացվածք ու քղանցք երևում, տեսխցիկը նկարում էր երևի մի 20 մետրից։ Տպավորություն է, որ Սյուզին չի կարողացել կողմնորոշվի, թե հիմա սեքսուալ կնոջ է մարմնավորելու հոլովակում, թե «նամուսով ու պսակված աղջկա»։ Ասել է թե, Սյուզի ջան, կամ մարդավարի մարմինդ ցուց տուր, կամ էլ ընդհանրապես շեշտը մի դիր սեքսուալության վրա ու Ալլա Լևոնյանի զգեստապահարանից ինչ որ տարազոտ բան պարտքով վերցրա։

Այս տեսահալովակի ու երգի նաև խնդիրը նրանում է, որ հերթական անգամ ականատես ենք լինում մեր աստղիկների պրիմիտիվ մտածողության ու վաղուց արդեն իրեն սպառած հաջողության բանաձևին, որը լակոնիկ սահմանվում է հետևյալ կերպ․ 10-15 հազար դոլար ես հայթհայթում ու երգ ես պատվիրում։
Պետք է նշեմ նաև, որ երգի բառերը լսելիս, մի պահ բռանցրի ինձ այն մտքի վրա, թե ո՞վ է այդ անհավես գռդոնչին, որ նման պարզունակ տեքստ է գրել ու մի տեսակ չզարմացա էլ, երբ տեսա, որ Ավետ Բարսեղյանն է։ Ավետը վերջին շրջանում չի դադարում նման գռդոններ երկնելուց ու սկսում եմ կասկածել, որ ոչ թե ցածր վարձավճարների արդյունք է, այլ մուսան սպառվել է, իսկ դպրոցական շարադրությունների պաշարը հատել է։

Արդյունքում, ստացվել է մի անբովանդակ ու անհետաքրքիր երաժշտական տեսահոլովակ, որի գրոտեսկ բառոկկո-ռոկոկո ինտերիերը, ձանձրալի ու տափակ երգը, Սյուզիի աղքատիկ ձայնային տվյալներն դիսսոնանս են առաջացնում նրա սեքսուալ կերպարի հետ։ Դե ռաբիզ աղջիկ է հիմա, բոլորս էլ գիտենք այդ մասին։
Սյուզի Մելիքյանն էլ պետք է իմանա այս ամենի մասին ու նա ավելի ճիշտ կանի կենտրոնանա իր դիմահարդարման վրա, որովհետև այդ գծում գոնե իր հաստատուն շուկան ու պահանջարկը կունենա, իսկ պահանջներն ու հանրային ակնկալիքներրն իրենից այդքան խիստ չեն լինի։ Նույնիսկ կուրծքը ցույց տալ էլ պետք չի լինի՝ ոչ հեռվից, ոչ էլ մոտիկից, դե իսկ բեմի մասին նա ավելի լավ է մոռանա, առավել ևս, որ Սյուզին ինչպես կար կատարյալ միջակություն՝ երգեցողության ու արտիստիզմի առումով, այնպես էլ մնացել է։

Friday, February 19, 2016

Զինծառայողների նկատմամբ սեռական բռնություն գործադրած սպան որոշել է սուրբ նահատակ ձևանալ

Ինչ չէինք տեսել, դա էլ տեսանք․․․ Իր ենթակայության տակ զինծառայողների նկատմամբ սեռական ոտնձգությունների համար դատապարտված մի սրիկա՝ ոմն կապիտան Բաբկեն Դարդյանը բաց նամակ է գրել է Սեյրան Օհանյանին, որի կրկնօրինակները նաև խորհրդարանական խմբակցություններին էլ են հանձնել, որտեղ մելամաղձոտ տոնով բարձրաձայնում է ինչ-ինչ խախտումների մասին, որոնք տեղ են գտնում բանակում ու դրա կից կառույցներում։

Եթե հակիրճ, ապա այս տականքը, ով արդեն դատավճռով մեղավոր է ճանաչվել ու լրիվությամբ ընդունել էր իր մեղքը, գանգատվում է Մատաղիսի ու Ստեփանակերտի ՌՈ-ի աշխատակիցների ֆինանսական չարաշահումներից, մի քիչ բողոքում է զորամասերից ալյուր գողանալու կապակցությամբ, մեկ էլ իրեն ու կնոջը տնից զրկելուց․․․ Դե հա, մեկ էլ բնականաբար պոպուլիստական ճառեր՝ մարտական հերթապահություն իրականացնող անապահով ընտանիքների զավակների ու անիրավ պաշտոնյաների զավակների մասին։

Իհարկե, նշված դեպքերով պետք է առնվազն քննություն անցկացվի ու ոչ ոք չի զարմանա, եթե պարզվի, որ դրանց առնվազն մի մասը համապատասխանում է իրականությանը։ Սակայն եկեք հասկանանք տվյալ անհատի ով լինելն ու մոտիվները։

Ուրեմն, կապիտան Դարդյանի հետույքը մրմռում է ոչ թե այդ անիրավությունների ու բանակում առկա այլ իրավախախտումների համար, այլ նրա համար, որ երբ նրան կալանավորել են, նա ամբողջավին ընդունել է իր մեղքը ու արագացված կարգով դատաքննության համաձայնվել՝ հույս ունենալով, որ դրանք կդիտարկվեն, որպես մեղմացուցիչ հանգամանք ու ինքը մինիմալ պատիժ կկրի։ Ուշագրավ են եղել նաև դատավճռի հրապարակումից հետո տեղ գտած զարգացումները։ Չնայած, որ նրան կարող էին դատապարտել մինչև 10 տարի ազատազրկման, դատավորը որոշում է կայացրել 5 տարի ազատազրկում սահմանելու հարցում, ինչը դուր չի եկել ոչ պաշտպանյալին, ոչ դատախազին։

Դարդյանի փաստաբանը բողոքարկել է՝ խնդրելով, որ պայմանական պատիժ սահմանվի, իսկ դատախազը դժգոհ է եղել չափազանց մեղմ պատժից։ Արդյունքում, կայացվել է երկրորդ դատավճիռ, որով դարդյանին 8 տարի ազատազրկման են դատապարտել։ Այ հենց այստեղ էլ Դարդյանը որոշել է, որ իրեն «քցեցին» ու հիմա սկսել է այս բաց նամակի կրկեսը, որով չես էլ հասսկանում, թե ինչ է ուզում անել։ Համ շանտաժի է նման, համ էլ կույր վրեժխնդրության։

Ամեն դեպքում, կարծում եմ կապիտան Դարդյանի պես սրիկաներին 8 տարին էլ է քիչ, 10 տարին էլ, ցմահն էլ։ Նման հանցանքների համար ռազմական դրությունում գնդակահարություն է հասնում ու դժվար թե գտնվեն նորմալ մարդիկ, ովքեր դեմ կլինեին, որ նման հանցանքների համար խաղաղ պայմաններում էլ գնդակահարեին, իսկ ինչ վերաբերում է այս բալագանին՝ կապված բաց նամակի հետ, ապա պետք չէ չափազանց լուրջ վերաբերվել հուսահատ սրիկայի այս խաղին, բայց քննություն այնուամենայնիվ պետք է։

Wednesday, February 17, 2016

Միհրան Ծառուկյանն իր վերջին հոլովակով ապացուցեց, որ ինքը Լիլիթ Հովհաննիսյանի տղա տարբերակն է (Video)

Դախության ու անճաշակության հաղթարշավը մեր շոու բիզնեսում շարունակվում է ու ես ինձ համար վերջնականապես բացահայտեցի, որ Լիլիթ Հովհաննիսյանը ունի երկվորյակ։ Առնվազն՝ հոգևոր երկվորյակ, ով ստեղծում է ճիշտ նույն աղբը, ինչ Լիլիթը, բայց Լիլիթից տարբերվում է երկու բանով․ տղամարդ է ու Վահրամ Պետրոսյանի հետ ամուսնացած չէ (համենայն դեպս՝ առայժմ)․․․

Դուք իհարկե հասկացաք, որ խոսքը Միհրան Ծառուկյանի մասին է, ով իր «Ты моя» կլկլոցների սիմֆոնիայով մարտահրավեր է նետել Լիլիթին ու մի քիչ էլ Արտաշ Ասատրյանին։ Ու եթե Արտաշի հարցում թեթև պլագիատի պահ կա (հիշո՞ւմ եք «Любимая, радость моя, քո սիրած երգիչը հայ ա»․․․), ապա Լիլիթի հետ համեմատականը պարզապես աչք է ծակում։ Չէ, իհարկե մեր Միհրան Ծառուկյանը ինչ որ նեգռ տղերքի հետ կիսամերկ չի պարում, ոչ էլ փորձում է Բիյոնսեին նմանակել։ Ավելին, ի տարբերություն Լիլիթի, Միհրանն ունի մի ակնառու առանձնահտկություն՝ տիրապետում է «Դախ գերանը պարահրապարակում» խորեոգրաֆիկ ոճին, բայց այսքանով հանդերձ, «Tы моя»-ն նայելիս անընդհատ սպասում ես, որ հեսա ուր որ ա Լիլիթը դուրս կգա ու կսկսի ձայնակցել Միհրանին։

Պատճառը նրանում է, որ Լիլիթն ու Միհրանը իրոք շատ նման աշխատելաոճ ունեն ու նույն թիրախային լսարանը։ Այսինքն, աշխատելաոճ ասելով, պետք է հասկանանք հետևյալը․ բաղաձայն կատարումներ, որտեղ անպայման պետք է կլկլոցներ ու մելիզմներ լինեն, պրիմիտիվ լիրիկայով երգեր, թանկարժեք տեսահոլովակ ու աբսուրդային աններդաշնակություն այս բաղադրիչների միջև։ Դե թիրախային լսարանն էլ՝ կիսագրագետ ու որպես կանոն անչափահաս աղջիկներ, ովքեր իրենց կյանքում ամենաերկար բանը, որ կարդացել են՝ Միհրանի ու Լիլիթի հոլովակների վերնագրերն են, իսկ գեղեցիկի ու արվեստի մասին պատկերացումները տեղավորվում են Միհրանի դեմքի ու Լիլիթի ոտքերի գեղագիտական սահմաններում։


Tuesday, February 16, 2016

Դանիայում սկսել են մահմեդականներին սանձող օրենքներ ընդունել

Միգրանտների անդադար հոսքը անխուսափելիորեն բերում է Եվրոպայի ռադիկալիզացման և արդեն պետական մակարդակով կարելի է հետևել ռեակցիոնիզմի դրսևորումների, որոնք ուղղված են Եվրոպայի մահմեդական բնակչության դեմ։ Այս առումով, առաջամարտիկները սկանդինավյան երկրներն են կարծես թե ու մասնավորապես Դանիան։

Եվրոպական այս բարեկեցիկ երկրում արդեն զզվել են մահմեդականների մշտապես աճող պահանջներից ու հանդուգն վարքուբարքից և տոլերանտ Եվրոպայի պատմության մեջ առաջին անգամ, բավականին պրովոկացիոն որոշում է ընդունվել պետական մակարդակով՝ այն բանից հետո, երբ տեղի մահմեդական համայնքը դիմել էր պետությանը՝ պահանջելով դպրոցների ու այլ ուսումնական հաստատությունների կերակրացանկից խոզի միսը բացառելու պահանջով։

ԻԻ պատասխան այս պահանջին, Դանիայում օրենք են ընդունել, որով պարտադիր կերպով սահմանում են, որ պետական ուսումնական հաստատությունների կերակրացանկում, անպայյմանորեն պետք է լինեն խոզի մսից պատրաստվող ուտեստներ, իսկ եթե իսլամական համայնքին դա դուր չի գալիս, ապա թող իրենց միջոցներով մասնավոր ուսումնական հաստատություններ կառուցեն, որտեղ ուտելիքը կլինի հալալ։

Սա իսկապես բացառիկ որոշում է, եթե հաշվի առնենք, որ տոլերանտությունն ու հանդուրժողականությունը Եվրոպայի նոր կրոնն է դարձել և ցանկացած քայլ, որ կարող է դիտարկվել, որպես իսլամաֆոբիա, պարզապես չի արվում։ Առավել ուշագրավ է այն, որ սա արվում է այն երկրում, որտեղից ժամանակին սկիզբ առավ մահմեդականների գլոբալ ընդվզումը՝ ընդդեմ Մուհամեդ մարգարեի ծաղրանկարների, որի արդյունքում օրինակ՝ Աֆղանստանում անգամ զոհեր եղան։

Պետք է ակնկալել, որ սա դեռ միայն առաջին ծիծեռնակներն են ու իսլամիզմի աճին ուղիղ համեմատական, աճելու են նաև ազգայնական ու նույնիսկ նեո-նացիստական տրամադրությունները հին Եվրոպայում և ժամանակի հետ, այսպիսի սանձող օրենքներն ու պետական քաղաքականությունը դառնալու են քաղաքական մեյնսթրիմ երբեմնի տոլերանտ ԵՄ անդամ երկրներում։

Monday, February 15, 2016

Թիկնապահաթափության ժամանակները վաղուց են եկել

Նորից ու նորից պետք է բարձրաձայնել այս թեման, որպեսզի տարիներ շարունակ ձգվող այս բեսպրեդելին լուծում տրվի։ Ո՞վ կարող է բացատրել, թե մեր պետպաշտոնյաներն ու մեծահարուստները ինչու են թիկնապահների հսկայական բանակներով շրջում։ Ումի՞ց են պաշտպանվում։ Ի՞նչ վերահաս վտանգ են զգում։ Ինչո՞ւ պետք է մեր երկրում միանգամայն լեգալ պայմաններում լինեն բաշիբոզուկների ջոկատներ։

Ընդհանրապես, վերջին մի 25 տարում քանի՞ դեպք եք հիշոում, որ այս կամ այն մեծահարուստի, կամ էլ պետպաշտոնյայի թիկնապահները հաջողությամբ իրականացրած լինեն իրենց ծառայողական պարտականությունները։ Ես որ նման դեպք չեմ հիշում։ Թերևս միայն Գյումրիի Վարդանիկի մասով ինչ որ վերապահումով կարելի է խոսել դրա մասին, բայց դե նրա դեպքում էլ դեռ մեծ հարց է, թե ինչ դերակատարություն ունեին թիկնապահները՝ անվտանգության ապահովողի՞, թե՞ հրանոթային մսի։

Փոխարենը, քանի՞ դեպք կարող եք հիշել, երբ այս կամ այն չինովնիկի ու մեծահարուստի թիկնապահները մարդ են ծեծել, սպանել, տարբեր կարգազանցություններ են թույլ տվել ու այլ հակաիրավական գործողություններում են նկատվել։ Չափազանցություն չի լինի, եթե ասեմ, որ նման միջադեպերն այնքան շատ են, որ չես էլ մտաբերի բոլորը։ Խնդրեմ, վերջին նման հաղորդագրությունն էլ կարդում ենք թերթերից մեկում․ ասում են, թե Բեգլարյան Գագոյի թիկնապահները կրկին մարդ են ծեծել՝ ռեստորաններից մեկի սեփականատիրոջ որդուն․․․

Հայաստանը շատ անվտանգ երկիր է։ Տարօրինակ զուգադիպություն է, թե ոստիկանության արդյունավետություն, բայց Հայաստանն այսօր աշխարհի ամենաանվտանգ երկրներից մեկն է ու թիկնազոր պահելը ավելի շուտ ստատուսի հարց է, քան անհրաժեշտություն։ Մեր երկրում թիկնազոր կարող է ու պետք է ունենալ միայն երկրի բարձրաստիճան ղեկավարությունը՝ նախագահ, վարչապետ, ԱԺ նախագահ, ուժային կառույցների ղեկավարները, իսկ մնացածը պետք է ունենան խիստ սահմանափակ թվով թիկնապահներ։ Ասենք Սամվել Ալքեսյանյանին իրականում 1-2 թիկնապահից ավել պետք չէ։ Բեգլարյանին էլ։ Ու թիկնապահ տրամադրելու մենաշնորհը պետք է ունենան միայն ուժային պատկան մարմինները՝ այն էլ, լուրջ հիմնավորում ունենալու պարագայում։

Մնացած բոլոր դեպքերում պետք է անխնա պատժել բոլոր ախռաննիկացուներին, ովքեր կհամարձակվեն քաղաքացու նկատմամբ բռնություն կիրառել ու ցուցադրական խստությամբ պետք է պատժել մի քանիսին այնպես, որ վերջնականապես կոտրվի դրանց հավատն առ իրենց շեֆերի ամենազորություն։

Friday, February 12, 2016

Իրոք որ, ինչո՞ւ ՀՅԴ-ն չի պահանջում Սյունիքի մարզը


«Չորրորդ իշխանությունը» մի հեգնական հռետորական հարց էր ուղղել դաշնակներին․ ինչո՞ւ չեն պայքարում, որպեսզի Շիրակի մարզի փոխարեն, իրենց տան Սյունիքի մարզը, առավել ևս, որ Շիրակում ամեն ինչ լավ է ու նախկին ԱԱԾ-ական գեներալ Ցոլակը իրենց շատ արդյունավետ մարզպետ դրսևորեց։ Մինչդեռ, Սյունիքը լիսկազերծողը ազգային հերոս կարող է դառնալ։

Ու իսկապես, ինչո՞ւ ՀՅԴ-ն չի պայքարում Սյունիքի համար։ Եթե մի կողմ դնենք նախատրամադրվածությունը ու մի պահ հավատանք դաշնակների ազնիվ մղումներին, ինչպես նաև հիշենք նրանց թեզերը՝ Հանրաքվեի քարոզարշավի ժամանակ, երբ ասում էին, որ համակարգը պետք է ներսից առողջացնել ու դրա համար պետք են մեխանիզմներ, ապա շատ էլ տրամաբանական բան կլինի, եթե փորձեն իրենց ձեռքն առնել Հայաստանի ամենախնդրահարույց մարզերից մեկը, որը հանրային ուշադրության կենտրոնում է։

Անգամ եթե իրենց չտային էլ այդ մարզը, միայն իսկ փորձը դա անելու, առնվազն կմեղմեր հանրության բացասական նախատրամադրվածությունը ՀՅԴ-ՀՀԿ համագործակցության նոր եթերաշրջանի նկատմամբ։ Այլապես ստացվում է մի պատկեր, որն այդքան էլ չի գեղեցկացնում դաշնակցական ընկերներին․ ուզում են արագ ու հեշտ տիրանալ հնարավորինս շատ ադմինիստրատիվ լծակներ տվող գերատեսչություններին և ուզում են հնարավորինս քիչ գլխացավանք ունենան այդ պաշտոններում։

Գուցե սրա համար էլ մարդիկ չե՞ն հավատում ՀՅԴ-ի ազնվությանը։

Thursday, February 11, 2016

Հայաստանի ընդդիմադիր դաշտում ամբիցիաները գերակայում են հայրենասիրության հանդեպ

Մեր ընդդիմադիրները մեսսիաներ են։ Բոլորն՝ անխտիր։ Դե իսկ մեսսիականությունը չի ենթադրում ճկունություն և թիմային աշխատանք։ Դրա համար էլ, երբեք չենք տեսնի արդի հայաստանյան ընդդիմադիրները միահամուռ պայքար ու կոնսոլիդացիա։ Մեզ մոտ ընդդիմությունը միավորվում է միայն ավտորիտարիզմի սկզբունքով՝ երբ բոլոր մեսիաներին իրար գլուխ է հավաքում սուպեր-մեսիան ու ասում է «Գյադք՝ էս կողմ, գյադեք՝ էն կողմ»։ Այսպես էր Դեմիրճյանի ժամանակ, այդպես էր Լևոնի ժամանակ և այդպես էր Ծառուկյանի ժամանակ։

Սակայն երբ չի լինում մեգա-մեսսիա, սրանք գզվրտվում են ու իրար խանգարում։ Ըստ էության, նրանք ավելի մեծ ջանք ու ռեսուրս են գործածում՝ իրար դեմ պայքարելու համար, քան իշխանություններին հակազելու։ Ուր մնաց թե միավորվեն ու միացյալ ճակատ կազմեն։ Մինչդեռ առողջ տրամաբանությունը հուշում է, որ սա միակ հնարավորությունն է շատերի համար՝ 2017-ին խորհրդարանում հայտնվելու համար։

Սակայն մեր ընդդիմադիրների հպարտությունը թույլ չի տալիս նման սցենար դիտարկելն անգամ, որովհետև ամբիցիաներն են խեղդում։ Ի վերջո, ինչների՞ն է պետք, եթե կարելի փոխարենը որոշակի պարբերականությամբ գանգատվել տաբեր միջազգային պատվիրակությունների ու ներկայացուցիչների մոտ, կամ ինչպես Զուրաբյանն է սիրում անել՝ այնպիսի ելույթներ ունենալ ԵԽԽՎ-ում, որ ադրբեջանական պատվիրակության ծափահարություններին արժանանան։

Մեր արդի ընդդիմությունը քաղաքական էվոլյուցիայի փակուղային ճյուղ է, որն արդեն վաղուց իրեն սպառել է և որը թքած ունի ամեն ինչի ու ամեն բանի վրա, բացի սեփական շահն ու հիվանդագին գերարժևորմամբ պայմանավորված ամբիցիաները։ Դրա համար էլ, այս օրին ենք։

Wednesday, February 10, 2016

ՀԱԿ-ը չի ների «Նոր Հայաստանին»՝ Մարտի 1-ին վայիս լինելու համար

Քաղաքապետարանը ընդունել է միամնգամից երկու քաղաքական ուժերի իրազեկում՝ Մարտի 1-ին Ազատության հրապարակում հանրահավաք անցկացնելու վերաբերյալ։ Խոսքը ՀԱԿ-ի և Նոր Հայաստանի մասին է։ Լևանականները հաստատ չեն ների այս ապտակն ու հանդգնությունը, որը դրսևորել են Սեֆիլյանենք՝ վիճարկելով ՀԱԿ-ի մենաշնորհը։ Բանն այն է, որ Մարտի 1-ը «նշելու» հեղինակային իրավունքները ՀԱԿ-ինն են ու սա վերջին բանն է, որ մնացել է մահացող ու կազմաքանդված այդ միավորին՝ իրենց փառքի ու հզորության օրերից։

Եվ այժմ, նրանց այդ հաճույքից ուզում են զրկել ինչ որ Րաֆֆիներ, Ժիրիկներ ու Անդրիասիկներ։ Մի բան, որ անգամ չարեցին հանրապետականները․․․ Համոզված եղեք, ար առաջիկա մի քանի շաբաթներին ցանցում էլի սկսելու են ցեխ շփել իրար վրա ու զավեշտալին այն է, որ անելու են դա ընդդիմադիրներն՝ իրար միջև։

Մի կոզմից, ՀԱԿ-ի համար Մարտի 1-ը Ազատության հրապարակում նշելը ավելի շուտ սակրալ ինչ որ բան է, հաշվի առնելով, որ տարիների ընթացքում կոնգրեսսն ավելի շատ կրոնական կազմակերպության է վերածվել, քան քաղաքականի, բայց դե մյուս կողմից արդարության համար պետք է նշել, որ Սեֆիլյան&Co-ն էլ է զզվցրել արդեն իրենց անդադար ու մանր սադրանքներով ու վնասարարությամբ։ Ասա էս ա արդեն 3 ամիսկ կլինի Ազատության հրապարակ եք, գոնե մի օր եղե՞լ ա, որ 100 կողմնակից կարողանաք հավաքել, որ հիմա էլ եկել մայմունություն եք անում և ուրիշի կրոնական տոնն եք ուզում փչացնել։

Ու այսպես էլ երեկվա դաշնակիցները դառնում են թշնամի։

Monday, February 8, 2016

Դաշնակցության նազուտուզը

Դաշնակները հիմա էլ չեն կարողանում բարիշել ՀՀԿ-ի հետ՝ պորտֆելների պոտենցիալ շահառուների անունների մասով։ Մասնավորապես խոսկացություններ են շրջանառվում, որ Սերժ Սարգսյանը կտրականապես դեմ է արտահայտվել դաշնակների ներկայացրած բոլոր թեկնածություններին, բայց Արծվիկ Մինասյանինից, իսկ ամենասուր վանումն առաջացնում է Դավիթ Լոքյանի անունը։

Ասում են նաև, որ ընկեր Հրանտը էստեղ շատ է իր վրա վերցրել ու միանձնյա որոշում է կայացրել՝ կոալիցիա կազմելու հարցում, ինչը դուր չի գալիս Դաշնակցության բյուրոյի այլ անդամներին (ամերիկյան ու ֆրանսիական դաշնակներին)։ Մի կողմից, իհարկե կարելի է գրողի ծոցն ուղարկել բյուրոյի այլ անդամներին, որովհետև դաշնակները արդեն զզվացրել են իրենց մասսոնականության իմիտացիաներով ու ինչո՞ւ պետք է ֆրանսիայի ու ԱՄՆ-ի քաղաքացիները որոշիիչ դերակատարություն ունենան Հայաստանի ներքաղաքական զարգացումների վրա։

Բայց դե մյուս կողմից՝ տեղական դաշնակներն էլ են արդեն զզվացրել։ Իրոք զզվացրել են։ Չի կարելի այսպիսի հաճախականությամբ նազուտուզ անել և ընդդիմադիր, և իշխանական դաշտի հետ, իսկ հետո մուննաթոտ կեցվածքով ու դեմքի խրոխտ արտահայտությամբ կանգնել ու հոխորտալ, թե ինչ կարևոր ու անփոխարինելի քաղաքական միավոր է Հայ Յեղափոխական Դաշնակցությունը։

Բերեք առանց այդ լիրիկական զեղումների։ ՀՅԴ-ն ու մասնավորապես դրա հայաստանյան ֆիլիալը վաղուց արդեն ոչնչով չի տարբերվում նույն Ազգային Միաբանությունից ու ՕԵԿ-ից։ Թերևս միայն սիմվոլիզմի հաշվին ունի որոոշակի կայուն էլեկտորատ, բայց այն էլ հալչում է տարեցտարի ու առաջին հերթին այն անսկզբունքային ու անհետևողական քաղաքականության, որը վարում են դաշնակները։ Այնպես որ, արեք Ձեր քաղաքական առևտուրը, բայց մի քիչ ավելի համեստ եղեք։

Tuesday, February 2, 2016

Դաշնակցական ցինիզմ, կամ ինչպես սեփաական պադոշությունը մատուցել, որպես անձնազոհություն

Դաշնակները ցինիկ են ու դա նորություն չէ, բայց երեկ Արմեն Ռուստամյանը դաշնակցական ցինիզմի նոր բարձրունքներ նվաճեց՝ հայտարարելով, որ իրենք համագործակցության մեջ են մտնում իշխանությունների հետ, քաջ տեղյակ լինելով, որ իշխանությունները հեղինակազրկված են ու այդ պատճառով, համագործակցությունը կվնասի ՀՅԴ-ի վարկանիշին, բայց դա արվումն է հանուն ազգի բարօրության․․․

Ասա տնաշեն, հերթական անգամ քաղաքական մարմնավաճառություն եք արել՝ լավ եք արել, մեկ է, բոլորն էլ գիտեին, որ նման մի ֆոկուս անելու եք, բայց ի՞նչ կարիք կա նման պաթետիկ լույսի ներքո մատուցել Ձեր մշտական հաճախորդի կարգավիճակը։ Ի՞նչ ազգային բարօրություն, ի՞նչ վարկանիշ, ի՞նչ հեղինակազրկում։

Այո՛, իշխանություններին ու մասնավորապես՝ ՀՀԿ-ին չեն սիրում, բայց այնպես չէ, որ ՀՅԴ-ի համար էր ժողովրդի խելքը գնում։ Ու ինչքան էլ դաշնակները հոխորտան, որ ՀՅԴ-ին բան ասողները, պետք է ՀՅԿ-ի ոտքերը լվանան ու ջուրը խմեն, փաստը մնում է փաստ, որ բոլորը ՕԵԿ-ին ծաղրում են ու ձեռք են առնում հաճախորդացման մի դրվագի համար, իսկ ՀՅԴ-ին ամեն քաղաքական եթերաշրջանում առնվազն մի անգամ կոալիցիայից դուրս է գալիս ու ներս մտնում։ Այսպես ասած՝ ՕԵԿ-ի ռեցեդիվիստ տեսակն են։

Ու պետք չէ ժողովրդի վրա մուննաթ գալ, թե Ձեր վարկանիշի հաշվին հանուն լավի համար եք պայքարում։ Պայքարում եք հանուն նախարարական պորտֆելների, ադմինիստրատիվ լծակների ու պաշտոնների ու այդ պայքարում թքած ունեք ինչպես Ձեր գաղափարախոսության, այնպես էլ ազգի բարօրության վրա և բարի եղեք, գոնե Ձեր ծախու էությունը մեր վրա որպես բարեպաշտություն մի խուրդեք։