Հայ հայտնիներից ում հետ է իր գեղեցկուհի կնոջը փոխել Լևոն Տեր-Պետրոսյանի որդին

Հայասանում  քաղաքական դաշտը և շոու բիզնեսի աշխարհը չափազանց փոքր են, որ դրանց ներկայացուցիչների անվան հետ կապված սկանդալները «գաղտնի» մնան: Հատկապես դժվար է երկար գաղտնի պահել ընտանեկան խնդիրները, ամուսնությունները, դավաճանություններն ու  բաժանությունները:

Երբ իմացա այն լուրը, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի որդին և Հայաստանի հանրային հեռուստաընկերության հաղորդավարուհի Աննա Ավանեսյանը միասին են և շուտով կարող են ամուսնանալ, երկար ժամանակ չէի հավատում, որովհետև նախ՝ նման բան չէի սպասում ՀՀ առաջին նախագահի ընտանիքում մեծացած և դաստիարակված մարդուց, երկրորդը` սիրված հաղորդավարուհուց: Շատ վատ եմ վերաբերվում, երբ մեկը փորձում է ուրիշի դժբախտության վրա սեփական երջանկությունը կառուցել և քանդում է ընտանիք, որտեղ երեխաներ կան: 

Գիտեմ, որ առաջին նախագահը ևս խիստ դեմ է այդ հարաբերություններին:
Դավիթ Տեր-Պետրոսյանը նոր սիրավեպի պատճառով բաժանվել է իր կնոջից` Լիլիթից: Նրանք երեք երեխա ունեն:

Ահա Դավիթի և Լիլիթի ընտանիքը`

Աննա Ավանեսյանը`

Աջափնյակ վարչական շրջանի Հասրաթյան փողոցի ամանորյա «շքեղ» ձևավորումը

Դեկեմբերի սկզբից Քաղաքապետարանի կայքը և էջերը ֆեյսբուքում թմբկահարում են քաղաքի ամանորյա զարդարման թեման: Քաղաքաը զարդարվում է, լուսավորվում ու նախապատրաստվում տոներին: Բայց արի ու տես, որ Երևանի ոչ բոլոր վարչական շրջաններն են բարեխղճորեն մոտենում իրենց գործին ու քաղաքացիներին տոնական տրամադրություն պարգևում:

Տեսեք, սա տոնական  Երևանից մի հատված է: Աջափնյակ համայնքի Հասրաթյան փողոցն է: Ինչի՞ մասին է մտածում համայնքի ղեկավար Արտավազդ Սարգսյանը, թե՞ այս փողցի բնակիչները դուրս են Երևանից ու նրանք պետք շնորհակալ լինեն,որ փողոցների գիշերային լուսավորություն ունեն:

Ավելի թույլ հանրահավաք դեռ չէի տեսել

Գնալով ավելի ու ավելի եմ հակվում, որ հանրաքվեում <<Այո>>-ի համար ոչ ոք այդքան շատ չի անում, որքան <<Նոր Հայաստան>> կոչվող անհեթեթությունն է՝ իր բոլոր արբանյակներով։ Դրանց ազմակերպած հանրահավաքին հետևելիս, չգիտեի էլ՝ լա՞մ, թե՞ խնդամ։ Այդ ի՞նչ անհեթեթություն էր, ամենայն ազնվությամբ եմ հայտարարում, որ սրանից ավելի թույլ հանրահավաք երևի մեկ էլ Անի Զախարյանի կազմակերպածն էր։

Նախ, կազմակերպիչների մասով՝ մի հատ նեխած վինեգրետ էր քաղաքական, որտեղ ո՜վ ասես կար։ Առանձնակի հուզիչ էր Հայաստանի դրոշը բռնած անթրաշ Րաֆֆին, քաղաքագետներ չունեցող քաղաքագետների միության նախագահ ու 187 ճամբար փոոխած Հմայակը Հովհաննիսյան և իհարկե կանիբալիզմի կոչեր անող ինքնակոչ հերոս Ժիրայր Սեֆիլյանը։ Դե Անդրիաս Ղուկասյանն էլ կողքից դամ պահողներից էր ոնց հասկաացա, որի ֆունկցիան կարծես ինստրուկցիայի գրքույկի պես ցուցումներ տալն էր։

Ու ի՞նչ էին ակնկալում պարոնայք բուռն ընդդիամդիրները այսպիսի խղճուկ գաղջահավաք կազմակերպելիս։ Ես՝ լինելով <<Ոչ>>-ի կողմնակից, մի պահ ամոթ զգացի, որ կարող եմ նույնականացվել ՍՐԱՆՑ հետ, որովհետև իրենք էլ են <<Ոչ>> ասում․․․ Բայց իմ ապրոումներն ու դարդերը մի կողմ, հիմա ես ուզում եմ մի քանի բան հասկանալ։

Լավ, էսքան ժամանակ ունեիք, դժվա՞ր էր գոնե իրար հետ համաձայնեցնել Ձեր ելույթները, որ իրարաամերժ կոչեր չհնչեին տրիբունից։ Մեկը կոչ է անում խաղաղ լինել, մյուսը կոչ է աանոում ոստիկանությանը չենթաարկվել, երրորդն ընդհանրապես համ խոսում ա խաղաղ ճանապարհով իշխանափոխության մասին, համ էլ գոչում է <<Մահ ռեժիմին>>։

Էսքան խոսացին, մարդա իրենց սելն առջ բրթեց, այդպես էլ չհասկացա, թե հիմա ինչի՞ են հավաքվել կոնկրետ ու օդ ցնցելուց զատ՝ ինչ են անելու։ Հիմա էդ մի քանի հարյուր մարդուն էլի որոոշել են փուռը տա՞լ՝ իրենց նավթալինոտ ամբիցիաների համար։ Պարզ է, որ մի երկու ժամից հրապարակում մի 50 հոգի մարդ է մնալու լավաագույն դեպքում ու ըստ այդմ՝ անիմաստ, ամպագոռգոռ ու պաթոսային կոչեր անելու փոխարեն ի՞նչ են պատրաստվում անել։ Վախենամ նույն այն, ինչ միշտ՝ սպասեն, մինչև ոստիկանությունը գա սաղին հավաքի-տանի, կազմակերպիչներն էլ հետո նստեն մի երկու ամիս դա ծամծմեն ու անցնեն հերթական անիմաստ, սակավամարդ ու աննպատակ հավաքի կազմակերպմանն ու դրան հնարավորինս պոռոտախոսական ու ճոռոմ անուններ մտածելուն։

Գնացեք տուն էլի այ մարդ, հոգնել ենք ձեզանից էլ, ձեր կլոունադայից էլ։